سکوت سرشار از سخنان ناگفته است

امروز یاد یه شعر مارگوت بیگل افتادم البته با صدای شاملو که خدا رحمتش کنه. گفتم یه تیکه کوچیک از آن بزارم:

دلتنگی های آدمی را، باد ترانه ای می خواند

رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد

و هر دانه ی برفی به اشکی ناریخته می ماند

سکوت سرشار از سخنان ناگفته است

از حرکات ناکرده

اعتراف به عشق های نهان

و شگفتی های بر زبان نیامده

در این سکوت حقیقت ما نهفته است

حقیقت تو و من

*************************************************

در وجود هر کس رازی بزرگ نهان است

داستانی، راهی، بی راهه ای

طرح افکندن این راز

راز من و راز تو، راز زندگی

پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است